පොල් අතු බත් කඩේ, COLOMBO 7

වරිච්චි බිත්ති..
පොල් අතු වහලය....
මහ පාරටත් පේන කළු ගැහිච්ච මේසය
මහ නගරයක උසට උසේ ඇදෙන තරු පහේ ගොඩනැගිලි ගොඩක් මැද මේ,

"පොල් අතු බත් කඩයයි"

බෝඩ් කෑල්ලක ගසා නොතිබ්බත් ඒ යනෙන උන් කඩය හැඳින්නූ නමයි.."මෙලෝ ගුණයක්" නැති ඇඟේ තෙල පමණක් ගොඩ ගහන බටහිර පන්නයට ගිය කෑම ඇති වූ කල්හී බොහෝ මහත්වරු,නෝනාවරු පොල් අතු බත් කඩේ හොයාගෙන ආහ.කඩේ ඇතුළේදී සිදුවන්නේ හොඳ හුවමාරුවකි.හොඳ ආගන්තුක සත්කාරයක් සමඟ රසවත් කෑම වේලකට---> සුළු මුදලක්


උදේ වේල හා දවල් වේල පමණක් පිළිගැන්නූවද ,අතුරු සිදුරු නැති වෙන තරමට නොවුවත් ,බොහෝ අවස්ථාවල කඩයේ කිහිප දෙනෙක් හෝ සිටියහ.ඉස්තරම් පන්නයට ටයි කෝට් දමාගෙන පොල් අතු හෙවිළි කළ වහලයක් යට කුඩා බංකුවලට වී ආහාර බුදින ඈයින් මවන තරමක් අමුතු රූපයේ කොටස්කාරයෙක් වීම පිණිස මමද එක් දිනක් පොල් අතු බත් කඩයට ගොඩවීමි.ඒ වෙනස් ආකාරයක "භෝජන අද්දැකීමක්" උදෙසා මිස බඩගින්න නිසාම නොවේය.
ඇතුළද තරමක් අඳුරුය.ඇස් අඳුරට හුරු වූ කල්හී නෙත ගැටුණ පළමු මිනිසුන් දෙදෙනාට මම සුහදශීලී සිනහවක් පෑවෙමි.එතෙක් තොරතෝංචියක් නැතිව කියවමින් උන් ඒ අතුරින් එකෙක් මා හා සිනාසෙනු පිණිස ඉතා සුළු වේලාවකට පමණක් කතාව නැවැත්වීය.නැවත ඇරඹීය.

"දැන් බලනවා දැන් මේ රෙදි විස්සක් තිහක් පොරෝගෙන සුද්ද ගෙනල්ල අතෑරපු කෑම කකා උදේ ඉඳන් හවස් වෙනකල් අපි විඳින දුක.තමුසෙ ඔට්ටුවක් දාන්න කැමතිද?ටවුන් වලට ඉන්න ඕන එකෙක්ගෙන් අහල බලනවා ,ගමකට ගිහිල්ලා ඇළක දොළක නාලා කොස් ,බතල ,මංඤොක්කා ඔය ගෙඩි ජාතියක් කාලා ගහක් හෙවණට වෙලා පොඩ්ඩක් ඇල වෙලා ඉන්න කැමතිද කියලා? ඔන්න මම ඔට්ටුව දිනුම්..උන් කියනවා "ඔව් ඔව් නැතුව නැතුව" කියලා.හැබැයි ඕකුන් එකෙක්වත් යනවද? නෑ ඕයි නෑ..අපිව මේ නගරෙට තියලා ගැට ගහල ඉවරයි..ගැටේ ලිහාගන්න දඟලලා තවත් ඒක හිර කරගෙන"


එතෙක් හූමිටි තබමින් උන් අනෙකාද කතාවට සම්බන්ද වූයේ උත්තරයක් ලබා දීම පිණිස නොව සුළු දෙයක් හෝ නොපවසා සිටීම නොහොබී යයි සිතුණු නිස විය යුතුය.

"අපිට ආපහු හැරෙන්න බෑ මචන්"

"ඔව් අපිට හැරෙන්න බෑ.අපි ඇරෙන්න අනිත් ටික හරවන්න පුලුවන්නෙ..දැන් බලන්වා මේ කඩේ..අපිට ගමට යන්න බෑ..ඒ නිසා ගම ගෙනාවා නගරෙට.මේ අයිසෙ ගමේ තියෙන බත් කඩයක් කෙලින්ම කොපි පේස්ට් කරලනෙ.පොඩ්ඩක් ඔළුව හරවලා බලනවකො හයි පයි කාරයෝ කීයක් ඇවිත් කිසි ලැජ්ජාවක් නැතුව කන හැටි.මේක පටන් ගත්ත එකා මොකෙක් උනත් හෙණ මොළකාරයෙක්.ඌ දන්නවා විකුණන්න ඕන ජාතිය මිනිස්සුන්ට."සිංහල ගැමි කම" ඕයි සිංහල ගැමි කම..මේවා තමා මාකට් වෙන්න ඕනෙ.."


මෙවිටම මේ දේශකයා හා ශ්‍රාවකයා ළඟට පැමිණියේ තරමක් මහළු කාන්තාවකි.ඈගේ එක අතක හොදි වළඳකි.අනෙක් අතේ පොල් කටු හැන්දකි..

"මහත්තයො,තව කරෝල ටිකක් දාන්නෙයි?" ඈ ඇසුවේ දේශකයාගෙනි

"දාන්න දාන්න අම්මෙ" දේශකයාගේ වචනවලට මද සිනහ නැංවූ ඇය නැවත ඇතුළට ගියේ

"මම විජහට එන්නම් මහත්තයෝ" කියා මටද පවසමිනි.

"බලනවා කෑම බෙදන්න උනත් දාලා තියෙන්න .මේ කොහෙන් හරි හොයා ගත්ත ප්‍රොපෙසනල් වේටර් කොලු ගැටයෙක්ද? නෑ අන්න මාකටින්..අනික බුෆේ දාලද? නෑ බෙදලා ළඟටම ගෙනත් දෙනවා ..මේ ගැමි කම දැනෙන්නෙ..මාත් එකයි කට පුරා අම්මා කිවුවෙ ,මටත් මතක් උනා ගම"

කතාව මදකට නතර විය.දෙදෙනාම නැවද ගිජු ලෙස බුදින්නට වූහ.ඒ අතර මගේ රසවත් කෑම පිඟානද ලැබිණ..
ටිකකින් "මාකටින් මැනේජර්" හා ඔහුගේ සගයා පිටව ගියහ.


ඔවුන්ගෙන් මුදල් ලබා බත් අම්මා ඉන්පසු මා ළඟටද පැමිණියාය.

"තව මොනවහරි ඕනෙද මහත්තයා?"

"අනේ ඇති ,මේ වැඩිත් එක්ක" මම සුහදශීලී ලෙස සිනාසීමි.
මට තවදුරටත් කතා කිරීමට සිත් පහළ විය.

"මේ කඩේ කාගෙද?"

"අපේ මහත්තෙයෝ.මායි අපේ මනුස්සයයි."

"නෑ මං ඇහුවෙ අයිතිකාරයෝ...මේක හැදුව අය...අයිතිකාරයෝ"

"අපිම තමයි..ඉඩමනම් අපේ නෙවේ මහත්තයෝ.කාගෙද දන්නෙත් නෑ .කවදහරි අයිතිකාරයෙක් ආව දවසක් අපි එළියෙ"

මගේ නළලේ රැලි මාලාවක් නිපදවෙන්න ඇත.

අපි දැන් අවුරුදු ගානක ඉඳන් මේ ලඟ ඉන්න අපේ පුතාලෑ ගෙදර හිටියෙ..ඒත් ලේලිගෙන් වෙනස්කම් උනා.මටනම් දරාගෙන උන්නැහැකි.ඒත් අපේ මනුස්සයා කුකුල් කේන්ති කාරයා.

එයාගේ කීමටම පුතාගෙ ගෙදර ඉන්දැද්දිත් වැඩට යන කීප දෙනෙක්ටම බත් උයලා දුන්නා.ඒක ඩිංගෙන් ඩිංග වැඩි දියුණු වෙලා තමා මේක අටෝගත්තෙ.දැන් අපි පුතාලෑ ගෙදරත් නෙවේ මෙතන ඉන්නෙ"

ඈ දිගටම කියවාගෙන යයි.

"මේ වගේ අටමගලක් ටවුමක් මැද්දෙම අටෝගත්ත එකටනම් මගේ මනාපයක් නෑ මහත්තයෝ..ඒත් කුලී ගෙවන්නෙ පුළුවන්යැ අපිට හොඳ තැනකට?"

මාකටින්...මාකටින්....මාකටින්....මාකටින්

images-google maps