අනීවාරතේ

පවිත්‍ර හෝම්ස් මා දෙස බලා කී පළමු "සාස්තරයට" පරීක්ෂාකාරී ලෙස මුහුණ දී "ජාමේ " බේරාගත්තද , එය මේ සිද්ධිවල අවසානය නොවීය.ඔහු දිගින් දිගටම මගේ අත පය , මුහුණ , කට , තෙරපමින් , පිරිමඳිමින් , හූරමින් අනීවාරතේ කාලය ගතකරන්නට විය.එක පැයක් තුළදී මම දියවැඩියා රෝගියෙක් , යුධ සිරකරුවෙක් , පත්තරකාරයෙක් වීමි.ඔහු මගේ බෙල්ලේ උපන් ලපයක් දෙස බලා මගේ උපන් ස්ථානය කීවේය.රදනක දතක් දෙස බලා අක්කාගේ වයස කීවේය.(මට අක්කා කෙනෙක් නැත )  . මේ සියලු "විගඩම් " අවසානයේ මම ඇත්තම උන්මන්තකයෙක් වීමි.නමුත් එවිටත් ඔහු කීවේ මගේ මොළයේ පළල අනුව මා මහා බුද්ධිමතෙක් විය යුතු බවයි. කෙසේ වුවද මේ "ඇඟ බලා සාස්තර කීමේ ක්‍රමය " ගැන මගේ හිතේ පහළ වූවේ ලොකු කුතුහලයකි.මම මේ ගැන පවිත්‍රගෙන් විමසූ කල ඔහු දිග හෑල්ලක් මා ඉදිරියේ දිගහැරියේය.ඒ හෑල්ලේ හැමතැනකම පාහේ "හෝම්ස් ' යන වචනය තිබූ බැවින් මම හෝම්ස් ගැන විමසුවෙමි .එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ තවත් දිග හෑල්ලකි !. මම මගේ ලෝකයක තනිවී ඔහු දෙසම බලා සිටියෙමි.තව තවත් හෑලි මා පසුකරමින් මටත් නොකියාම පිටව ගියේය .ගඟට ඉනි කැපීම නිශ්ඵල ක්‍රියාවක් බව ඔහුට තවමත් වැටහී න

සිංහල භාෂාවේ වැඩිය පේන්න නැති වචනයක් වන ,"අනීවාරතේ" යනු "නිකරුණේ" යන තේරුම දෙන වචනයකි හා හා පුරා පටන් ගත් මංගල බ්ලොගයට අනීවාරතේ   නමක් යොදා ගැනීම මගේ මානසික තත්වය හොඳාකාරව හෙළිකරන සාධකයක් බවට ඔබ සළකනු ඇත .නමුත් මෙම බ්ලොගයට තේරුමක් ඇති නමක් සෙවීම අනීවාරතේ කාලය නාස්ති වෙන වැඩකි .ඒ මක් නිසාද යත් මගේ හිතේ පහළවූ සහ පහළවීමට නියමිත නොයෙකුත් දේ මෙහි ඉවක් බවක් පාලනයක් නැතිව පළ වීමට ඉඩ ඇති හෙයිනි .ඒවායින් බොහොමයක් තේරුමක් නැති නොහොත් "අනීවාරතේ" දේවල් වන බව පැවසීමට අනාගතවක්තෘවරයෙන් වුවමනා නැත . … කෙසේ වුවද ඔබත් කලු වලාවක් දුටු කල එහි රිදී රේඛා සොයන ආකාරයේ පුද්ගලයෙක්නම් , අනීවාරතේ පහළ වූ අදහස් ගොන්නෙන් යමක් උකහා ගැනීමට ඔබ උත්සහ දරනු ඇත. නමුත් ඒ සඳහා කිසිදු වගකීමක් මා විසින් නොදරන බවද සිතෙහි තබා ගැනීම වටී ...... එච්චරයි

(දෙවෙනි කොටස ගැන බලාපොරොත්තුවක් නෑ කිවුවට මොකෝ ප්‍රතිචාරත් හොඳ නිසා මෙන්න දෙක.අදහස් දීපු , දිරි ගන්වපු හැමටම ස්තූතියි.) " හෝ ම්ස්" යන නම ආදරයෙන් පිළිගෙන මලක් සේ විකසිත වූ පවිත්‍ර ඒ මල පර නොකොට මුලු පන්තියම සුවඳවත් කළේය.නමුත් එම සුවඳ පන්තියේ කා හටවත් එතරම් ප්‍රිය මනාප එකක් නොවීය.කොටින්ම ඔහු හා ආශ්‍රය කිරීමට සූදානම් කිසිවෙක් තවමත් නැත!.එකම ඉරියවුවකින් , එකම තැනකට වී හාවක් හූවක් නැතිව බලාගත් අතම බලා සිටින මේ ආකාරයේ පුද්ගලයන් කොහෙත්ම "හොමෝ සේපියන් " ගණයට අයත් නොවන වග බයෝ පන්තියක  නොසිටි අපටද හොඳින්ම දැනුනු කාරණාවකි. අප ජීවත්වන මේ ත්‍රිමාන ලෝකයේ හොඳම විහිලුකාරයා දෛවයයි.එකී දෛවයාගේ ඇස් රතු වන විහිලුවකට වාසනාවට හෝ අවාසනාවට මුහුණ දීමට මටද සිදුවිය."හෝමෝ සේපියන් නොවන මානවයා සමඟ කතාබහක් " එය ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුවූයේ අහම්බෙනි.ඒ දෛවෝපගත දිනයේ මම එක් දිශාවක සරල රේඛීය චලිතයක යෙදෙමින් සිටියෙමි.ඊට හරියටම ප්‍රතිවිරුද්ධ දිශාවේ පවිත්‍ර හෝම්ස් චලනය වී ඇති බව මට පසක් වන විට සිදු නොවිය යුතු දෙයක් සිදුවී අප දෙදෙනාම බිම වැටී සිටියෙමු.මා අත තිබූ පොත් මිටිය සී සී කඩ විසිරී තිබිණ. අපි

( මේක සමහර විට කෙටි කතාවක් වගේ එකක් විදියට සළකන්න පුලුවන් වෙයි.නැත්නම් තවත් අනීවාරතේ වැඩක්.)  ද වසේ වීරයා බවට පත්වී සිටියේ ඔහුය. කිසිවෙකු එතෙක් මෙතෙක් දැක නැති තාලයේ අමුතුම චරිතයකි.කා සමඟවත් කතා බහක් නැත.වටපිටද නොබලයි.එක්කෝ අහසත් පොළවත් ගැට ගැසීමට හැකි ක්‍රම විශ්ලේෂනය කරමිනි.නැතිනම් යහනාවක් බවට පෙරළාගන්නා පුටුවේ දිගා වී කකුල් දෙකම පොළොවට සමාන්තර කර බවුන් වඩමිනි. මෙවැනි අසාහය චරිතයකට පණ පොවන්නේ වෙන කවරෙකුවත් නොව අප සමඟ එක පාසලේ එක පන්තියක "ඉගෙනීමට " පැමිණි අලුත්ම සාමාජිකයාය.               ඔහු සිහින්ය , උසය.තට්ටය පෙනෙන නොපෙනෙන දුරට කැපූ කොණ්ඩයකි.පෙනුම ෂාරුක්ටවත් , බේකම්ටවත් අඩුම ගානේ මර්වින් සිල්වාටවත් සමාන කිරීමට උත්සහ කොට නැත.ඇත්තේ  ලංකාවේ පළමු තේ පැළය හිටවූ යුගයේ පුද්ගලයෙකුගේ පෙනුමය , විලාසිතාය. කොටින්ම කියතොත් ඔහු වෙන කවරෙකුවත් නොව ඔහුමය.            ප්‍රසිද්ධ නමක් නැති  ඔහුට , " ඔහු" යන සර්ව නාම පදයෙන් ආමන්ත්‍රණය කිරීම අපේ පන්තියේ සිටි අයට ටික දවසකින් එපා වූ සේම , මෙම "කතාවේ""රචකයා" වන මටද දැන් එය එපා වී ඇත. ප්‍රශ්නයට පිළියමක් වශයෙන් අලුත්